En çok parmaklarda ve ellerde oluşan küçük ve deri renginde deri büyümeleri olarak tanımlanabilir. Küçük kabarcıklar halinde küçük, pıhtılaşmış kan damarları olan siyah noktalardan oluşan bir deri olarak belirtilerini sıralamak mümkündür.
Doğrudan temas yoluyla diğer alanlara yayılması olasıdır. Kendiliğinden iyileşebilen bir deri rahatsızlığı olsa da bazı durumlarda fiziki muayene sonrası deri biyopsisi yapılması gerekebilir.
300’den fazla siğil türü bulunmaktadır. Bu siğil türlerinin ayırt edici özelliği genel olarak görüntü bazlıdır. Yaygın siğiller (verruca vulgaris) genellikle karnabahar gibi görünen pürüzlü bir cilt yüzeyine sahip, genellikle yuvarlak, küçük, kabarık cilt bölgeleridir. Genellikle bu siğiller el, dirsek ve dizde görülür. Düz siğiller, genellikle sarı renkli olan ve ellerde ve yüzde görülen siğillerdir. Çocuklarda sıklıkla görülmektedir. Plantar siğiller, ayaklarda, genellikle taban, topuk veya ayak parmaklarında görülen siğillerdir. Filiform siğiller, genellikle göz kapakları, koltuk altları veya boyunda görülen uzun, ince siğillerdir. Mozaik siğiller, en çok ellerde ve ayaklarda görülür.Subungual veya periungual siğiller, tırnak altında veya çevresinde oluşan siğillerdir. Mukozal siğiller, dudaklarda, yanakların ve burnun içinde, hava yollarında ve genital bölgelerde görülebilir.
Siğillerin tedavisi bulunduğu bölge ve türüne göre değişmektedir. Salisilik asit içerikli merhemlerin kullanılması, elektrokoterizaszyon, kriyoterapi (sıvı nitrojen) uygulamaları ve lazer uygulamaları ile tedavi süreci yürütülmektedir. Ağız, saçlı deride, yüz, boyun, dirsek gibi bölgeler için elektrokoterizasyon uygulaması yapılmaktadır. Bazı siğillerin tedavisinde cerrahi işlem gerekebilir.
-02.png)
-03.png)
-04.png)
-06.png)
-05.png)
-08.png)
-07.png)
