Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) dikkat eksikliği, aşırı hareketlilik (hiperaktivite) ve dürtüsellik kavramları ile tanımlanmaktadır. Çocuk ve ergenlerde en sık rastlanan sorunlardan biridir. Hareketli olma hali çocukluk döneminin normal özelliklerindendir. Hareketliliğin yaşıtlarına göre belirgin olarak fazla olduğu, bu davranışların oyun, okul gibi günlükişlevlerde, arkadaş, aile ve/veya öğretmenleriçin sorun oluşturduğu yani çocuğun işlevselliğini etkilediği durumlarda aşırı hareketlilikten söz edilebilir. Hiperaktivite, çocukların kendini kontrol etmekte zorlandığı, olağan dışı hareketlilik ve anormal derecede aktif olma halinin görüldüğü psikolojik bir rahatsızlıktır. Hiperaktivite tanısı konulan çocukların hızlı ve düşünmeden konuştukları ani tepki verdikleri görülür. Herhangi bir aktiviteyi sessizce gerçekleştirmekte zorlanırlar. DEHB’li çocuklar dikkatlerini bir noktaya toplamakta zorluk yaşarlar. Dışardan gelen uyaranlarla dikkatin kolayca dağılması unutkanlık yaratabilir. Düzeninisürdürmede zorlanma, eşya ve oyuncakları sık sık kaybetme, aldığı sorumluluk ve görevleri unutma gibi belirtiler de dikkat problemlerinin olduğunu gösterebilmektedir. DEHB olan çocuklar ev ve okul hayatında sorunlar yaşayabilmektedir. Ders çalışmaları veya ödev yapmaları gerektiğinde sabit bir şekilde oturmakta zorluk yaşayabilirler. Sırasını beklemede güçlük çekme, daha soru bitmeden yanıt verme, acelecilik, başkasının sözlerini kesme gibi davranışlar ve bu davranışlar sonucu çocuğun işlevselliğinin olumsuz yönde etkilenmesi durumu, dürtüsellik problemleri olabileceğini gösterebilmektedir. DEHB tanısı konulurken olabildiğince fazla kaynaktan yararlanılır. Anne- baba, öğretmen ve okulun rehberlik birimlerinden ve çocuğu yakından tanıyan kişilerden bilgiler alınır. DEHB tedavi edildiği zaman belirgin düzelme sağladığı gibi tedavi edilmediğinde psikiyatrik ve sosyal sorunlara yol açacağı bilinmelidir. Tedavide psikoterapi yöntemleri ve bazı durumlarda ilaçlı tedaviye eşlik ederken, bazı durumlarda tek başına uygulanabilir. Çocukların doğru alışkanlıkları kazanması için davranışçı terapi yönteminden yararlanmanın fayda sağladığı görülmektedir.